„Święta, święta i…” Chyba w każdym polskim domu to zdanie padnie przynajmniej raz w najbliższym czasie. A ja lubię te Święta. Choć nie zawsze są idealne, a z biegiem lat przybywa wolnych miejsc przy stole. Choć cała rodzina od kilku dni biega jak opętana, wymiatając zapomniany kurz z zapomnianych kątów, a wszystkim od czasu do czasu puszczają nerwy. Chociaż nie zawsze za oknem jest śnieg. Dzisiaj na przykład jest tam szaro-bura plucha. Chociaż czasem trudno o uśmiech, niepodszyty smutkiem. Lubię Boże Narodzenie.
Lubię wysyłać ręcznie robione kartki i składać życzenia, choć nie przepadam za łamaniem się opłatkiem. Lubię piec pierniki, szczególnie staropolski, który najczęściej zapominam nastawić przepisowy miesiąc wcześniej. Ale przygotowany dwa tygodnie przed świętami też się udaje. Lubię nawet wygrzebywane ze strychu choinki i ozdoby, gromadzone przez lata. Lubię robić stroiki.
Uwielbiam polskie kolędy. Zwłaszcza te śpiewane na pasterce mają w sobie dużo uroku, choć nie brzmią może jak te profesjonalnie nagrane na płytach. Lubię wigilię, i bożonarodzeniowe fragmenty Ewangelii. A przede wszystkim, lubię być z rodziną, choć na co dzień jestem raczej odległa od posiedzeń przy stole, a moi bliscy często mnie denerwuje. Z wzajemnością. To chyba miłość.
Życzę Wam, Moi Drodzy, żebyście znaleźli dla siebie miejsce pomiędzy „Last Christmas” a „Bóg się rodzi”. Żebyście trafili w swój gust choinkowymi ozdobami i przesadzili z ilością lampek, brokatu oraz ozdóbek. Bo można. Życzę Wam spokoju i radości, mimo wszystko. Niech Wam będzie dobrze, w te Święta i po nich. Wszystkiego dobrego!
Paulina
